Het idee lag al even op de plank, maar afgelopen woensdag was het zover: met een bakfiets vol koffie, thee, stroopwafels, stoelen en kopjes trokken we de wijk in – gewoon de straat op.
We belandden op de Azuriet. Stoelen uitgeklapt, en iedereen die langsliep kreeg een glimlach en een uitnodiging: “Zin in een kop koffie of thee? Wij zijn van de wijkvereniging!”
Wat er toen gebeurde? Ineens spreek je met mensen die we nog nooit hadden ontmoet, maar die gewoon bij ons in de wijk wonen. Soms was het een kort praatje, soms een uitgebreid gesprek. Over hoe het is om hier te wonen. Of je de buren een beetje kent. Of je je thuis voelt.
Zo was er een openhartig gesprek met een vrouw die pas in de wijk is komen wonen en nu dichterbij haar dochter woont. Een ander vroeg zich hardop af: “Wat doen we als er ooit iets misgaat? Als er een crisis is, geen stroom of water? Is het dan ieder voor zich, of kan het anders? Misschien helpt het als we daar van tevoren al eens met elkaar over hebben gepraat.”
En zo werd een simpele bakfiets met koffie het begin van iets groters: echte verbinding.
Wordt vervolgd!
De naam zegt het al: Gluren bij de Buren vindt plaats in huiskamers, tuinen en achterpoorten van buurtgenoten die hun locatie en gastvrijheid beschikbaar stellen voor een optreden. Dus wil je eindelijk eens gluren bij die ene buur? Of mee op Ontdekkingstocht met Elvira? Deze middag kan het!